 | Amantine Aurore Lucile Dudevant z domu Dupin |
| Data i miejsce urodzenia | 1 lipca 1804 roku Paryż |
| Data i miejsce śmierci | 8 czerwca 1876 roku Nohant-Vic |
| Rodzice | Maurice Dupin (1771-1808) Sophie z domu Delaborde (1773-1837) |
| Rodzeństwo | Hyppolite Chariton (1799-1848) – przyrodni brat Caroline Delaborde (1799-1878) – przyrodnia siostra Auguste (1808-1808) |
| Mąż | Casimir Dudevant (1795-1871) |
| Dzieci | Maurice (1823-1889) Solange (1828-1899) |
George Sand, francuska pisarka epoki romantyzmu, partnerka i opiekunka Fryderyka Chopina, a także przyjaciółka Adama Mickiewicza, była córką oficera napoleońskiego, Maurice Dupina, i jego żony Sophie Delaborde, sprzedawczyni kapeluszy. W wieku czterech lat straciła ojca, który zginął na skutek upadku z konia. Dziewczynką zajęły się Sophie oraz matka Maurice’a, Marie-Aurore de Saxe, jednak pochodzące ze skrajnie różnych środowisk kobiety nie potrafiły znaleźć wspólnego języka.
Aurora wyrosła na krnąbrną i zbuntowaną pannę, dlatego też babka postanowiła umieścić ją w klasztorze prowadzonym przez angielskie zakonnice. Kiedy jednak przyszła pisarka coraz mocniej interesowała się religią i życiem zakonnym, natychmiast zabrano ją do domu. Po śmierci babki stała się jedyną spadkobierczynią majątku w Nohant, nie była jednak pełnoletnia i nie mogła nim rozporządzać. Niespełna rok później, 17 września 1822 roku osiemnastoletnia Aurora poślubiła barona Casimira Dudevanta.
Małżeństwo okazało się dalekie od sielanki. Wykształcona i oczytana żona szybko zorientowała się, że jej małżonek od rozmów na temat sztuki i filozofii wolał polowania, jazdę konną i inne „męskie” rozrywki. Sytuacji nie poprawiły narodziny syna, Maurice’a. Z czasem Casimir zachowywał się coraz gorzej – bił Aurorę nawet z błahych powodów, nadużywał alkoholu i uwodził służące pracujące w Nohant. Wreszcie pani Dudevant postanowiła go opuścić, rozpoczęła też starania o separację. 13 września 1828 roku urodziła córkę, Solange, którą Casimir uznał za swoją.
W tym czasie Aurora poznała Julesa Sandeau, który wprowadził ją w kręgi paryskiej bohemy. Wspólnie z Julesem napisała i wydała swoją pierwszą powieść „Rose et Blanche”. Wtedy też ścięła włosy do ramion, a także zaczęła nosić męski strój i palić cygara. Następne powieści tworzyła samodzielnie, wydając je pod pseudonimem George Sand.
W styczniu 1833 roku poznała aktorkę Marie Dorval, z którą natychmiast mocno się zaprzyjaźniła. Plotkowano nawet, że łączył je płomienny romans, jednak pisarka w lipcu 1833 roku związała się z Alfredem de Mussetem, słynnym poetą i dandysem. Wspólnie wyjechali na wakacje do Włoch, gdzie George niespodziewana zachorowała na czerwonkę. Podczas gdy ona leżała w łóżku przez dwa tygodnie, de Musset korzystał z nocnego życia Wenecji, stając się rozpoznawalną postacią we wszystkich okolicznych burdelach. Gdy George wróciła do zdrowia, postanowiła rozstać się z Alfredem, zanim jednak zdążyła to zrobić, poeta sam zachorował. Pisarka opiekowała się nim, wezwała także do niego młodego lekarza, Pietro Pagello, który zdiagnozował dur brzuszny. Podczas gdy de Musset powoli wracał do zdrowia, opiekujący się nim George i Pietro zakochali się w sobie.
Po powrocie do Francji pisarka i poeta kilkakrotnie usiłowali do siebie wrócić, ich związek stawał się jednak coraz bardziej destrukcyjny. Ostatecznie rozstali się 9 listopada 1834 roku, a w reakcji na to George obcięła swoje długie włosy i wysłała je ukochanemu. Alfred opisał ten związek w swojej słynnej powieści „Spowiedź dziecięcia wieku”.
George stawała się coraz bardziej uznana i popularna. W jej salonie bywali Ferenc Liszt wraz z hrabiną Marie d’Agoult, Eugene Delacroix, Pauline Viardot, Victor Hugo, Alexandre Dumas ojciec, a także Paganini. Po kilku krótkotrwałych związkach pisarka ostrożniej dobierała partnerów, kiedy jednak poznała Fryderyka Chopina, niemal natychmiast postanowiła zbliżyć się do niego. Wypytywała jego przyjaciół o jego życie miłosne, aż wreszcie nie bez trudu udało jej się zdobyć jego serce. Chopin stał się częstym gościem w Nohant, co nie podobało się dorastającemu synowi George, Maurice’owi. Z kolei Solange, zaniedbywana przez rodziców i skłócona z bratem, znalazła we Fryderyku przyjaciela. Niebawem postępująca gruźlica kompozytora sprawiła, że pisarka z jego partnerki stała się opiekunką.
Aby utemperować charakter córki, postanowiła wydać ją za mąż. Jej wybór padł na rzeźbiarza Auguste Clésingera, na co Solange ochoczo przystała. Niedługo po ślubie Clésinger domagał się coraz większych pieniędzy na spłatę swoich długów, na co George nie chciała się zgodzić. Doszło do awantury, wskutek której pisarka wyrzuciła z domu córkę i zięcia. Kiedy zaś Chopin wyciągnął do Solange pomocną dłoń, George zerwała z nim kontakt.
Później związała się z pisarzem Alexandre Manceau, pisarzem młodszym od niej o 13 lat. Równocześnie usiłowała znaleźć synowi dobrą żonę, on jednak długo nie chciał się ustatkować. Wreszcie poślubił Linę Calamattę, która urodziła mu córki Aurorę i Gabrielle. Wnuczki dawały ogromną radość starzejącej się pisarce. W 1876 roku zaczęła uskarżać się na problemy żołądkowe. Okazało się, że cierpi na niedrożność jelit, a Solange wspólnie z Liną opiekowały się nią w ostatnich miesiącach życia. George zmarła w wieku niespełna 72 lat w swoim łóżku w posiadłości w Nohant i pochowano ją na miejscowym cmentarzu.