 | Zofia Joanna Józefa Lenartowicz z Szymanowskich |
| Data i miejsce urodzenia | 21 grudnia 1825 roku Otwock |
| Data i miejsce śmierci | 8 lipca 1870 roku Miłosław |
| Rodzice | Józef Szymanowski (1785-1832) Elżbieta z Młodzianowskich (1791-1847) |
| Rodzeństwo | Romuald (1811-1839) – przyrodni brat Helena (1811-1861) – przyrodnia siostra Celina (1812-1855) – przyrodnia siostra Aniela (1824-1872) Jan (1827-1836) Leon Michał (1828-1916) Feliks Roman (1829-?) |
| Mąż | Teofil Lenartowicz (1822-1893) |
| Dzieci | Jan (1863-1864) |
Zofia Szymanowska, malarka, przyrodnia siostra Celiny Mickiewiczowej i żona poety Teofila Lenartowicza, była córką Józefa Szymanowskiego i jego drugiej żony, Elżbiety z Młodzianowskich. Kształciła się w malarstwie w Dreźnie i w Paryżu. W 1850 roku odwiedziła mieszkającą w stolicy Francji Celinę i jej rodzinę, wtedy też poznała Ksawerę Deybel. Następnie wybrała się do Rzymu z najstarszą córką Mickiewiczów, Marią, którą uczyła śpiewu i gry na fortepianie.
Po powrocie do Paryża zamieszkała ze szwagrostwem. Wykonała wtedy wiele portretów siostry i jej bliskich. Zofia, z całego serca nienawidząca towianizmu i wszystkiego, co z nim związane, starała się ograniczyć kontakty przyrodniej siostry z towiańczykami. Jej niechęć szczególnie mocno skupiła się na Ksawerze Deybel, którą postrzegała nie tylko jako kobietę fatalną i niszczycielkę rodziny Mickiewiczów, ale również potencjalną rywalkę. Celina bowiem coraz mocniej podupadała na zdrowiu, zmagając się z rakiem piersi, a panna Szymanowska zapragnęła zająć jej miejsce. Posługiwała się przy tym iście makiawelistycznymi metodami, skłócając ze sobą różnych członków rodziny.
Ostatecznie po śmierci żony Adam nie pojął jej siostry za żonę, a nawet ograniczył z nią kontakty. Gdy zaś kilka miesięcy później sam również zmarł, Zofia zaoferowała swoją opiekę jego dzieciom. Pomagała im przez dwa lata, aż do ślubu Marii z Tadeuszem Goreckim. Wtedy Zofia odwiedziła siostrę Anielę w Warszawie, a następnie pojechała do Rzymu, gdzie kontynuowała studia artystyczne oraz poznała Teofila Lenartowicza, poetę, rzeźbiarza i etnografa.
Po kilku latach znajomości i życia w ubóstwie Teofil i Zofia postanowili wziąć ślub. Nie pałali do siebie wielką miłością, ale stwierdzili, że razem będzie im lepiej niż osobno. Pobrali się 8 maja 1861 roku w kościele San Michele in Orto we Florencji. Z czasem zbliżyli się do siebie mocniej, co poskutkowało narodzinami syna, Jana, który zmarł krótko po porodzie. Niedługo później Zofia, zmagająca się od lat z gruźlicą postanowiła odwiedzić rodzinę w kraju, gdzie zmarła w pałacu Mielżyńskich w Miłosławiu w wieku 45 lat. Pochowano ją na lokalnym cmentarzu.