 | Maria Orpiszewska z Wodzińskich |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1819 roku Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 7 grudnia 1896 roku Kłóbka |
| Rodzice | Wincenty (1784-1849) Teresa (ok. 1790-1859) |
| Rodzeństwo | Antoni (1812-1846) Edmund (1814-1870) Kazimierz (1817-?) Józefa (1824-1905) Julian (ok. 1825-?) Teresa (1831-1867) |
| Mąż | Józef Skarbek (1819-1900) Władysław Orpiszewski (ok. 1815-1881) |
| Dzieci | Tadeusz (1851-1854) |
Maria Wodzińska, polska malarka, muza Fryderyka Chopina i Juliusza Słowackiego, przyszła na świat w Warszawie jako córka Wincentego Szymona Wodzińskiego, właściciela majątku Służewo i Sułkowo na Kujawach, i Teresy Wodzińskiej. Bracia Marii uczyli się przez rok na warszawskiej pensji Mikołaja Chopina, przez co między rodzinami nawiązała się wieloletnia przyjaźń.
Po powstaniu listopadowym Wodzińscy przeprowadzili się do Genewy, gdzie piętnastoletnia Maria poznała dziesięć lat starszego Juliusza Słowackiego. Nie wiadomo, jak dokładnie wyglądała ich relacja – w późniejszych wspomnieniach poeta pisał, że to Wodzińska straciła dla niego głowę, ona zaś zapewniała, że nie miała wtedy głowy do romansów, a to on starał się o jej rękę. W każdym razie Juliusz odbył z Wodzińskimi wycieczkę w Alpy, a następnie uwiecznił to w poemacie „W Szwajcarii”. Następnie Maria z rodzicami przeniosła się do Drezna, gdzie odwiedził ją wracający z Karlsbadu Fryderyk Chopin. Między młodymi zaczęło kiełkować uczucie. Kiedy spotkali się w 1836 roku w Marienbadzie i Dreźnie, Fryderyk potajemnie oświadczył się Marii i został przyjęty za zgodą jej matki na okres próbny, pod warunkiem dbania o zdrowie.
Wodzińscy wrócili do Warszawy, Chopin zaś wyjechał do Paryża. Starał się utrzymywać z narzeczoną stały kontakt listowny, jej rodzice jednak, zaniepokojeni stanem zdrowia Fryderyka i plotkami o jego romansach z Delfiną Potocką i George Sand, ostatecznie zerwali zaręczyny. Chopin przewiązał całą korespondencję z Wodzińskimi sznurkiem i podpisał „moja biéda”.
W 1841 roku Maria wyszła za hrabiego Józefa Skarbka (syna Fryderyka Skarbka, który był ojcem chrzestnym Fryderyka Chopina), jednak po siedmiu latach rozwiodła się z nim i poślubiła Władysława Orpiszewskiego, dzierżawcę majątku Skarbka. Rodzice nie zaakceptowali jej drugiego związku i zerwali z nią kontakt, ona jednak była szczęśliwa z Orpiszewskim, któremu urodziła syna Tadeusza Ludwika. Gdy u Władysława pojawiły się objawy choroby płuc, małżonkowie przeprowadzili się do Włoch. Po śmierci męża w 1881 roku Maria wróciła z jego prochami do kraju i zamieszkała w Kłóbce u swojej siostrzenicy.
Pod koniec życia wyznała swemu bratankowi, Antoniemu: „Wszyscy mniemają, żem powinna być dumna, że Słowacki i Chopin we mnie się kochali, a ja zawsze powtarzam, że z tego tylko dumna jestem, że taki człowiek jak mój mąż tak stale mnie kochał”. Została pochowana w rodzinnym grobowcu w Kłóbce obok męża i syna.