 | Mikołaj Karol Mickiewicz |
| Data i miejsce urodzenia | 1765 rok Horbatowicze |
| Data i miejsce śmierci | 16 maja 1812 roku Nowogródek |
| Rodzice | Jakub (ok. 1730-1780) Teodora z Pękalskich |
| Rodzeństwo | Barbara (ok. 1770-?) |
| Żona | Barbara z Majewskich (1767-1820) |
| Dzieci | Franciszek (1796-1862) Adam (1798-1855) Aleksander (1801-1871) Jerzy (1804-1839) Antoni (1805-1810) |
Mikołaj Mickiewicz, syn Jakuba i Teodory z Pękalskich, przyszedł na świat w Horbatowiczach, a w wieku kilku lat posłano go do nowogródzkiej szkoły jezuickiej. Po śmierci rodziców zaopiekowali się nim stryjowie. W 1791 roku rozpoczął pracę jako patron, czyli adwokat subseliów (kancelarii) nowogródzkich. Mniej więcej w tym czasie poślubił Barbarę z Majewskich.
Trzeba od razu zaznaczyć, że praca adwokata była wtedy niebezpiecznym zajęciem. Ojcu poety wielokrotnie zostawał obity kijami. W dodatku jego zarobki ledwie starczyły na utrzymanie stale powiększającej się rodziny – Mickiewiczowie mieli pięciu synów, z których najmłodszy zmarł w dzieciństwie.
Według relacji jego potomków Mikołaj pisywał poezję (choć raczej śmieszne wierszyki niż doniosłe poematy) i był wielkim miłośnikiem zwierząt. To również on udowodnił szlachectwo rodziny Mickiewiczów, dzięki czemu mógł wykonywać swój zawód (wedle ukazu petersburskiego Senatu z grudnia 1797 roku adwokatem mógł zostać jedynie ktoś z wylegitymowanej szlachty).
W październiku 1811 roku w Nowogródku wybuchł wielki pożar, który zagroził domostwu Mickiewiczów. Na drugi dzień Mikołaj Mickiewicz ciężko zachorował. Pół roku później, 16 lub 18 maja 1812 roku zmarł, pozostawiając swoją rodzinę bez zabezpieczenia materialnego. Pochowano go najprawdopodobniej na zboczu nowogródzkiej góry Mendoga.