| Kazimierz Jerzy Mickiewicz | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 marca 1804 roku Nowogródek |
| Data i miejsce śmierci | 1839 rok Wołyń |
| Rodzice | Mikołaj Mickiewicz (1765-1812) Barbara z Majewskich (1767-1820) |
| Rodzeństwo | Franciszek (1796-1862) Adam (1798-1855) Aleksander (1801-1871) Antoni (1805-1810) |
| Żona | Marta Popużeńska |
| Dzieci | dwóch synów i córka |
Jerzy Mickiewicz, lekarz, młodszy brat Adama Mickiewicza. Był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata i komornika, i Barbary z Majewskich. Z charakteru wesoły i lekkomyślny, we wczesnym dzieciństwie przeżył śmierć ojca, a potem matki. Jego wychowaniem zajął się brat Franciszek, Mickiewiczowie jednak klepali taką biedę, że Jerzy nie miał nawet w czym chodzić do szkoły. W młodości pisywał wiersze, później zaś jego uwagę pochłonęły książki o botanice.
W 1821 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wileńskim, a bracia zapisali go do związku filaretów. Po ukończeniu nauki dostał posadę lekarza w Petersburgu, a niedługo później lekarza okrętowego w marynarce wojennej w Kronsztadzie. W tamtym czasie popadł w bliżej nieznane tarapaty, z których musiał wyciągać go Franciszek. W listopadzie 1827 roku do Petersburga przyjechał Adam i bracia widywali się okazjonalnie. Jerzy przyszedł nawet pomóc poecie, gdy ten zasłabł podczas pozowania do portretu na Judahu skale. Jednak postępki młodszego brata (na temat których nic dziś nie wiadomo) spędzały sen z powiek Adamowi, który starał się udzielać rad i naprostować Jerzego, który najprawdopodobniej był alkoholikiem.
Po jakimś czasie najmłodszy Mickiewicz został odkomenderowany z Kronsztadu na Krym i utrzymywał urywany kontakt z braćmi, zazwyczaj prosząc w listach o pieniądze. W połowie lat 30. XIX wieku poślubił Rosjankę Martę Popużeńską, córkę kapitana okrętu, i wspólnie osiedli w Akermanie. Ponoć mieli troje dzieci – dwóch synów i córkę. Jerzy służył we flocie czarnomorskiej i starał się przenieść do Kijowa, gdzie mieszkał jego brat Aleksander, szybko jednak się rozmyślił. W nieznanych okolicznościach zamieszkał z rodziną na Wołyniu, gdzie pracował jako lekarz u niejakiego grafa Humieckiego. Zmarł niespodziewanie na suchoty w wieku 35 lat, jego żona zaś niedługo później utopiła się w stawie. Pozostała dwójka dzieci ponoć chowała się u ciotki w Sewastopolu.