 | Izabella Barcińska z Chopinów |
| Data i miejsce urodzenia | 9 lipca 1811 roku Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 1881 roku Warszawa |
| Rodzice | Mikołaj Chopin (1771-1844) Tekla Justyna z Krzyżanowskich (1782-1861) |
| Rodzeństwo | Ludwika (1807-1855) Fryderyk (1810-1849) Emilia (1812-1827) |
| Mąż | Antoni Feliks Barciński (1803-1878) |
Izabella z Chopinów Barcińska, siostra Fryderyka Chopina, przyszła na świat w Warszawie jako trzecie dziecko Mikołaja Chopina i Justyny Tekli z Krzyżanowskich. Podobnie jak rodzeństwo otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie. Gry na fortepianie uczył ją Wojciech Żywny. Wykazywała również pewne talenty literackie, prawdopodobnie pomagała siostrom w napisaniu książki dla dzieci „Ludwik i Emilka”.
Po upadku powstania listopadowego zaangażowała się w działalność patriotyczną, dołączając wraz z siostrą Ludwiką do Związku Patriotycznego Dobroczynności Pań Polskich. W 1834 roku wyszła za mąż za Feliksa Antoniego Barcińskiego, profesora matematyki Gimnazjum Wojewódzkiego, a także przez pewien czas guwernera u Chopinów. Państwo młodzi początkowo mieszkali przy ulicy Elektoralnej, później zaś kupili kamieniczkę przy ul. Nowy Świat, gdzie przeprowadzili się również państwo Chopinowie.
W 1836 roku wydano jej książkę napisaną wspólnie z siostrą Ludwiką, „Pan Wojciech, czyli wzór pracy i oszczędności”. Później Izabella pracowała między innymi w Zakładzie Sierot i Ubogich Dzieci Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności i Dozoru Szkoły Instytutowej, Domu Przytułku i Pracy oraz Domu Przytułku dla Niemowląt, była również opiekunką Zakładów Sierot i Sal Ochrony.
Po śmierci ojca opiekowała się owdowiałą matką, a później także dziećmi swojej przedwcześnie zmarłej siostry Ludwiki. Zajmowała się również spuścizną po Fryderyku. Niestety 1863 roku żołnierze pułku litewskiego w odwecie za próbę zamachu na carskiego gubernatora zdemolowali mieszkania w kamienicy Zamoyskich, w której mieszkała, a dobytek wyrzucili przez okna i spalili. Przepadło wtedy wiele pamiątek po Fryderyku, między innymi fortepian, na którym grał podczas pobytu w Warszawie.
Izabella cieszyła się najlepszym zdrowiem z rodziny, wskutek czego przeżyła oboje rodziców i całe rodzeństwo o wiele lat. Zmarła bezpotomnie w swoim mieszkaniu i pochowano ją w grobie Barcińskich na Cmentarzu Powązkowskim.