 | Henryka Ewa Kuczkowska z domu Ankwicz |
| Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1810 roku Machowa pod Pilznem |
| Data i miejsce śmierci | 7 stycznia 1879 roku Krasne (pow. Przasnysz) |
| Rodzice | Stanisław Ankwicz (ok. 1786-1840) |
| Mąż | Stanisław Sołtyk (1810-1840) Kazimierz Kuczkowski (1814-1863) |
| Dzieci | Stanisław (1846-1859) Maria (1849-?) |
Henrietta Ewa Ankwicz, ukochana i muza Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego, była córką hrabiego Stanisława Ankwicza i jego żony, Anny z Łempickich, a jej bogata rodzina pochodzenia mieszczańskiego otrzymała tytuł hrabiowski od cesarzowej Marii Teresy. Henryka władała kilkoma językami, pisywała i tłumaczyła wiersze, a także obracała się w środowisku artystów. Jej rodzice prowadzili salon przy via Mercede w Rzymie.
Jako dziewiętnastolatka poznała Adama Mickiewicza i niebawem została jego przewodniczką po stolicy Włoch. Wspólnie spędzony czas zbliżył ich do siebie, a poeta prawdopodobnie powziął zamiar poślubienia Henrietty. Na drodze stanęli mu jednak jej rodzice, którzy pragnęli wydać ją za kogoś znacznie zamożniejszego. Próbowali zeswatać córkę z Zygmuntem Krasińskim, którego dużo bardziej zajmował Mickiewicz, a z kobiet – Joanna Bobrowa.
W grudniu 1836 roku Henrietta poślubiła Stanisława Sołtyka, który zmarł po niespełna czterech latach. Następnie wyszła za Kazimierza Kuczkowskiego i wspólnie zamieszkali w Woli Justowskiej pod Krakowem. Niestety nieumiejętność gospodarowania pieniędzmi przez Kazimierza i Henriettę (cechę tę również posiadał Mickiewicz) doprowadziła ich do konieczności sprzedaży majątków, zamieszkania w rodzinnej Machowej i do skrajnej biedy.
Henrietta najprawdopodobniej była pierwowzorem Ewy Horeszkówny z „Pana Tadeusza” i Ewy z „Dziadów”, Mickiewicz poświęcił jej również wiersze „Do mego cziczerone” i „Do H***”. Odyniec, towarzysz Wieszcza, uwiecznił ją w „Listach z podróży”, a Krasiński ponoć również napisał dla niej kilka utworów.