 | Roman Ludwik Zmorski |
| Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1821 roku Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 19 lutego 1867 roku Drezno |
| Rodzice | Mikołaj Marianna z Wadeckich |
| Żona | Tekla z Parczewskich (1822-1898) |
| Dzieci | Masław (1848-?) Zbigniewa-Marianna (1852-1895) |
Roman Zmorski, poeta, tłumacz i folklorysta, syn Mikołaja Zmorskiego, sekretarza w Urzędzie Municypalnym w Warszawie i jego żony Marianny z Wadeckich, dzieciństwo spędził na Mazowszu i Podlasiu. Należał do Cyganerii Warszawskiej i bardzo szybko dołączył do konspiracji, przez co wyrzucono go z gimnazjum na Lesznie. W latach czterdziestych poznał też Narcyzę Żmichowską oraz Ludwika i Cypriana Norwidów (ten ostatni nawet stworzył jego portret). Częste podróże Zmorski wykorzystywał do zbierania danych o folklorze Mazowsza i do agitacji wśród ludu.
Należał do spisku Karola Levittoux i współpracował z Edwardem Dembowskim, jednocześnie publikując swoje teksty na łamach postępowych pism warszawskich
Jego poezję zalicza się do „czarnego romantyzmu”, często inspirował się słowiańskimi podaniami ludowymi, zarówno z terenów Mazowsza, jak i Łużyc i Serbii. Tłumaczył literaturę serbską na język polski. W 1843 roku uciekł przed aresztowaniem do Poznańskiego, nie otrzymał jednak zezwolenia na pobyt i zmuszony był tułać się, aż znalazł schronienie u Wojciecha Lipskiego w Lewkowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. W 1845 roku w Osieku koło Skalmierzyc poślubił Teklę Parczewską, z którą doczekał dwójki dzieci – Masława i Zbigniewy. Później zawitał do Paryża, gdzie poznał Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza. Następnie udał się do Łużyc, gdzie związał się z tzw. budzicielami Serbów Łużyckich, a w latach 1855-1856 był agentem księcia Adama Czartoryskiego w Konstantynopolu. W Serbii zaś próbował pozyskać Słowian bałkańskich do wspólnej walki z caratem. Przez rok mieszkał we Lwowie, po czym wrócił do Warszawy.
W 1862 roku aresztowano go pod zarzutem udziału w manifestacjach patriotycznych, z braku dowodów został jednak zwolniony i wyjechał za granicę. Zmarł w Dreźnie w zapomnieniu i nędzy w wieku 44 lat