 | Ludwika Marianna Jędrzejewicz z Chopinów |
| Data i miejsce urodzenia | 6 kwietnia 1807 roku Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 29 października 1855 roku Warszawa |
| Rodzice | Mikołaj Chopin (1771-1844) Tekla Justyna z Krzyżanowskich (1782-1861) |
| Rodzeństwo | Fryderyk (1810-1849) Izabella (1811-1881) Emilia (1812-1827) |
| Mąż | Józef Kalasanty Jędrzejewicz (1803-1853) |
| Dzieci | Henryk (1833-1899) Ludwika (1835-1890) Fryderyk (1840-1857) Antoni (1843-1922) |
Ludwika była pierwszym dzieckiem Mikołaja Chopina, spolszczonego Francuza, i Tekli Justyny z Krzyżanowskich. Podobnie jak jej rodzeństwo, od najmłodszych lat wykazywała wszechstronne talenty artystyczne – muzyczne i literackie. Uczyła się muzyki u Wojciecha Żywnego, a także sama komponowała. Była bardzo zżyta z Fryderykiem, w dzieciństwie pomagając mu w nauce pisania po polsku i francusku oraz gry na fortepianie. Jej kompozycje, chwalone wielokrotnie przez brata, nie zachowały się do naszych czasów. Rozwijała się również literacko – z siostrą Emilią wydała powieść dydaktyczną dla dzieci „Ludwik i Emilia”, a z siostrą Izabellą – dwutomową książkę „Pan Wojciech, czyli wzór pracy i oszczędności”. Później samodzielnie napisała kilka pozycji dydaktycznych. Brała czynny udział w życiu kulturalnym Warszawy.
Po upadku powstania listopadowego dołączyła do Związku Patriotycznego Dobroczynności Pań Polskich pod przewodnictwem Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, a później także do Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.
22 listopada 1832 roku poślubiła prawnika Józefa-Kalasantego Jędrzejewicza, z którym miała czworo dzieci. Małżeństwo jednak nie było szczęśliwe z powodu niechęci męża do całej rodziny Chopinów i do Fryderyka w szczególności.
Ludwika dwukrotnie odwiedziła swojego brata w Paryżu, w 1844 i 1849 roku. Podczas pierwszej z tych wizyt zaprzyjaźniła się mocno z George Sand. Drugi przyjazd nastąpił na kilka tygodni przed śmiercią Fryderyka. Ludwice towarzyszył mąż i córka, jednak Jędrzejewicz szybko wrócił do Warszawy. Czuwała przy bracie w ostatnich jego chwilach. Po jego zgonie zaś wywiozła wiele pamiątek po Fryderyku, w tym jego korespondencję z George Sand, fortepian, pukiel jego włosów i… serce. Po powrocie do kraju wraz z matką i siostrą Izabellą dbały o spuściznę po bracie.
Zmarła podczas epidemii cholery w Warszawie, dwa lata po nagłej śmierci swojego męża i sześć lat po śmierci Fryderyka.