 | Fanny Cecilia Hensel z domu Mendelssohn |
| Data i miejsce urodzenia | 14 listopada 1805 roku Hamburg |
| Data i miejsce śmierci | 14 maja 1847 roku Berlin |
| Rodzice | Abraham (1776-1835) Lea z domu Salomon (1777-1842) |
| Rodzeństwo | Felix (1809-1847) Rebecka (1811-1858) Paul (1812-1874) |
| Mąż | Wilhelm Hensel (1794-1861) |
| Dzieci | Sebastian Ludwig (1830-1898) |
Fanny Mendelssohn, niemiecka pianistka i kompozytorka, siostra Felixa Mendelssohn-Bartholdy’ego, była najstarszym z czworga dzieci Abrahama Mendelssona i jego żony, Lei z domu Salomon. Choć pochodziła z rodziny żydowskiej, została ochrzczona w obrządku ewangelickim w 1816 roku, a jej ojciec zmienił rodzinne nazwisko na Mendelssohn Bartholdy. Ona i jej brat Felix ostro sprzeciwiali się tej zmianie, nie chcieli bowiem odcinać się od korzeni.
Już jako dziecko Fanny wykazywała talent muzyczny. Pierwsze lekcje gry na fortepianie dawała jej matka, która nauczyła ją utworów Bacha. Następnie Fanny i Felix zaczęli szkolić się u Ludwiga Bergera i Carla Friedricha Zeltera. Zelter uważał dziewczynę za zdolniejszą od brata, ale w tamtych czasach starano się zniechęcać kobiety do rozwijania kariery artystycznej. Jej ojciec napisał do niej w 1820 roku: „Muzyka stanie się jego [Felixa] profesją, a dla ciebie może być i musi być tylko ozdobą.” Sam Felix starał się ją wspierać, choć sprzeciwiał się publikacji utworów pod jej własnym nazwiskiem. Otwarcie przyznawał też, że była zdolniejszą pianistką od niego.
W 1823 roku Fanny zaręczyła się potajemnie z malarzem Wilhelmem Henselem, jednak jej rodzice byli przeciwni temu związkowi (wybranek był katolikiem) i zabronili im się kontaktować. Pięć następnych lat Hensel spędził we Włoszech, gdzie zaznajomił się z wujem Fanny, Jakobem Bartholdym, który pomógł mu przełamać opór przyszłych teściów. W międzyczasie jej ojciec kupił pałac w Berlinie. Co niedziela odbywały się tam wspólne koncerty Fanny i Felixa, wkrótce też wokół rodzeństwa powstał krąg artystyczny i intelektualny, do którego należeli między innymi Ferenc Liszt i Clara Schumann. W 1829 roku Hensel powrócił z Włoch i udało mu się uzyskać zgodę na ślub z ukochaną. Rok później urodziło się ich jedyne dziecko, Sebastian Ludwig Felix Hensel. Następne ciąże pianistki (w 1832 i 1837 roku) kończyły się poronieniami. Małżeństwo było zgodne i zgrane – Hensel wspierał artystyczne dążenia małżonki i zachęcał ją do publikacji swoich utworów.
Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w 1838 roku, wykonując koncerty brata. W 1839 roku wraz z mężem udali się na roczną podróż do Włoch. Czas ten należał do najszczęśliwszych okresów w życiu kompozytorki, poznała bowiem wtedy wielu muzyków, którzy z uznaniem wypowiadali się o jej kunszcie i wspierali ją w dążeniach. Jednak dopiero w 1846 roku zdecydowała się opublikować swoje utwory pod własnym nazwiskiem.
Niestety podczas prób przed kolejnym niedzielnym koncertem niespodziewanie dostała udaru mózgu i zmarła w wieku zaledwie 41 lat. Po jej śmierci Felix zapadł w głęboką depresję i niespełna pół roku później sam dokonał żywota.