 | Honoré Balzac |
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1799 roku Tours |
| Data i miejsce śmierci | 18 sierpnia 1850 roku Paryż |
| Rodzice | Bernard-François (1746-1829) Anne-Laure z domu Sallambier (1778-1854) |
| Rodzeństwo | Laure (1800-1871) Laurence (1802-1825) |
| Żona | Ewelina z Rzewuskich (1801-1882) |
Honoré de Balzac, francuski powieściopisarz epoki romantyzmu. Pochodził z chłopskiej rodziny o nazwisku Balssa. Jego ojciec, Bernard-François Balssa, przybył do Paryża z jednym luidorem (ówczesną monetą) i gorącym pragnieniem poprawienia swojego statusu społecznego i majątkowego. Udało mu się wzbogacić służbą państwową w czasie rewolucji, a w 1797 roku pojął za żonę Anne-Laure z domu Sallambier, której rodzice mieli sklep pasmanteryjny.
Ich najstarszy syn Honoré w wieku sześciu lat został oddany do kolegium z internatem prowadzonym przez zgromadzenie oratorianów w Vendome, gdzie pochłaniał wszelkie książki, jakie tylko trafiły w jego ręce. Jako piętnastolatek ze względu na stan zdrowia został odesłany do domu, a niedługo później cała rodzina przeniosła się do Paryża w związku z awansem ojca.
W stolicy uczęszczał do liceum Karola Wielkiego, następnie na studia prawnicze na Sorbonie. Jednak po zakończeniu nauki miał serdecznie dość tematu prawa i postanowił zostać pisarzem. Z początku jego dzieła nie cieszyły się zbyt wielką popularnością.
W drugiej połowie lat 20. XIX wieku kilkakrotnie próbował rozkręcić własny biznes – jako wydawca, drukarz, a nawet hutnik. Przedsiębiorstwa te jednak szybko upadały, pogrążając pisarza w długach, od których nie uwolnił się do końca życia. Nie pomógł nawet sukces jego powieści wydanych w 1829 roku – „Szuan” i „Fizjologii małżeństwa”. Od tej drugiej rozpoczął się wielki cykl kilkudziesięciu książek, nazwany później „Komedią ludzką”.
Niebawem nawiązał romans z zamężną pisarką Marią Du Fresnay, co zaowocowało narodzeniem nieślubnej córki, Marie-Caroline, w 1834 roku. Związek jednak nie przetrwał próby czasu. Balzac korespondował wtedy ze swoją wielbicielką, Eweliną Hańską, młodą mężatką z Odessy. Niebawem zrodziło się między nimi uczucie, kiedy więc pan Hański zmarł w 1841 roku, pisarz zajechał odwiedzić w Petersburgu wdowę. Po wielu trudnościach finansowych, zdrowotnych i prawnych udało im się wziąć ślub w 1850 roku w Berdyczowie.
Nowożeńcy jednak nie nacieszyli się sobą, a trudy podróży powrotnej do Paryża odbiły się mocno na słabnącym zdrowiu Balzaka. Od lat chorował na serce i ataki duszności, więc paryscy lekarze natychmiast się nim zajęli. Nie udało im się jednak uratować pisarza, który po krótkiej agonii zmarł w wieku pięćdziesięciu jeden lat.