 | Hersylia Łucja Januszewska z domu Bécu |
| Data i miejsce urodzenia | 4 stycznia 1805 roku Wilno |
| Data i miejsce śmierci | 16 października 1872 roku Ubień |
| Rodzice | August Bécu (1771-1824) Katarzyna z Tomaszewskich (1774-1814) Salomea z Januszewskich (1792-1855) – macocha |
| Rodzeństwo | Aleksandra (1803-1832) Juliusz Słowacki (1809-1849) – przybrany brat |
| Mąż | Teofil Januszewski (1798-1865) |
| Dzieci | Melania (1828-1832) |
Hersylia Januszewska była córką doktora Augusta Bécu, wybitnego chirurga, profesora medycyny na Uniwersytecie Wileńskim i jego pierwszej żony, Katarzyny z Tomaszewskich. Po śmierci Katarzyny w 1814 roku August został sam z dwiema dorastającymi panienkami. W 1818 roku zajechał do Krzemieńca, gdzie mieszkała Salomea z Januszewskich, wdowa po jego koledze z Uniwersytetu, Euzebiuszu Słowackim. Młoda Salomea i stateczny August szybko doszli do wniosku, że najlepiej będzie im się żyło razem, i jeszcze tego samego miesiąca wzięli ślub. Wtedy też profesor Bécu został ojczymem Juliusza, syna Słowackich. Świeżo połączona rodzina przeprowadziła się do Wilna, do domu profesorów Uniwersytetu przy ulicy Zamkowej.
Hersylia i jej siostra Aleksandra słynęły w stolicy Litwy z urody, choć nie widać było po nich pokrewieństwa – starsza miała włosy blond i niebieskie oczy, a młodsza – ciemne włosy i ciemne oczy. Obie pokochały Juliusza jak prawdziwego brata, i z wzajemnością – przyszły Wieszcz szczególnie mocno pokochał Olesię, która stała się jego powiernicą. Gdy w 1824 roku doktor Bécu zginął od pioruna kulistego, który wpadł przez okno ich domu do sypialni, młodzi zbliżyli się do siebie jeszcze bardziej. Również owdowiała Salomea pokochała panny Bécu jak rodzone córki, utrzymując z nimi równie ożywioną korespondencję, co z podróżującym po świecie Juliuszem.
Hersylia i Julek byli chrzczeni jednego dnia, 22 kwietnia 1827 roku – dokładniej, dopełniono nad nimi wtedy obrządku, bowiem oboje urodzili się bardzo słabi i natychmiast ochrzczono ich z samej wody, gdyż obawiano się, że mogliby nie dożyć „prawdziwego” chrztu – oczywiście w wypadku przeżycia dziecka należy taki obrządek dopełnić. Nieco ponad tydzień później, 30 kwietnia 1827 roku Hersylia wyszła za Teofila Januszewskiego, brata Salomei, swojej macochy. Niedługo później Teofil został buchalterem w Liceum Krzemienieckim, a po jego przeniesieniu do Kijowa i przemianowaniu na Uniwersytet Kijowski pełnił tę samą funkcję przy tej uczelni.
Rok po ślubie urodziła im się córka, Melania. Po jej przedwczesnej śmierci wyjechali do Włoch, by poratować zdrowie Hersylii, i spotkali tam Juliusza. Następnie poeta wyruszył w słynną podróż na Wschód, a Januszewscy powrócili do kraju, gdzie Teofil objął w dzierżawę wieś Pereniatyn.
W 1838 roku za udział w sprawie Szymona Konarskiego został aresztowany i wraz z żoną zesłany do Permu. Po powrocie w 1842 roku zamieszkali w Wierzchówce, a następnie w Ubieniu, majątku odziedziczonym po siostrze babki Juliusza. Wspólnie uczynili z niego miejsce spotkań świata literackiego Galicji.
Po śmierci męża w 1870 roku Hersylia sprzedała Ubień, a pieniądze z tego przeznaczyła na stypendia dla rzemieślników. Z kolei fundusze pochodzące z pośmiertnych wydań dzieł Słowackiego pozwoliły jej założyć fundację im. Juliusza Słowackiego na stypendia dla studentów historii literatury polskiej Uniwersytetu Lwowskiego.
Zmarła w wieku 67 lat i została pochowana w Ubieniu, obok męża.