 | Euzebiusz Tomasz Słowacki |
| Data i miejsce urodzenia | 15 grudnia 1772 roku Podhorce |
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1814 roku Wilno |
| Rodzice | Jakub (ok. 1740-1789) Małgorzata z Zeydlerów |
| Rodzeństwo | Teofila (1774-?) Antoni (1777-?) Jan (1779-?) Józef (1779-?) Erazm (1781-1839) |
| Żona | Salomea z Januszewskich (1792-1855) |
| Dzieci | Juliusz (1809-1849) |
Euzebiusz Słowacki był najstarszym synem z siedmiorga dzieci Jakuba, zarządcy kluczy podhoreckiego i oleskiego w dobrach Wacława Rzewuskiego, i jego żony Małgorzaty z Zeydlerów. Około 1780 roku rodzina Słowackich przeniosła się w okolice Dubna (Wołyń), gdzie Jakub został zarządcą dóbr w majątku Czackich. Euzebiusz kształcił się w Gimnazjum Wołyńskim, a po śmierci ojca w 1789 roku wychowywała go matka.
W 1792 roku ukończył szkoły i uzyskał patent na geometrę królewskiego, ale wskutek wydarzeń politycznych pracować mógł tylko jako geometra prywatny. W 1800 roku został nauczycielem domowym u pułkownika Józefa Poniatowskiego w Tahańczy. W tym czasie zaczął intensywnie dokształcać się w zakresie literatury, próbował również swoich sił w tłumaczeniach, głównie z łaciny. Dzięki działalności literackiej i tłumaczeniowej otrzymał posadę nauczyciela wymowy i poezji w Liceum Krzemienieckim.
W 1808 roku poślubił Salomeę z Januszewskich, z którą miał syna Juliusza. Niedługo później w wyniku konkursu udało mu się objąć Katedrę Wymowy i Poezji na Uniwersytecie Wileńskim jako profesor. W sierpniu 1811 roku przeniósł się wraz z rodziną do Wilna.
Niebawem został redaktorem „Kuriera Litewskiego”, gdzie ogłaszał recenzje teatralne. Pozostawił również po sobie niezbyt liczną spuściznę tłumaczeniową i literacką.
10 listopada 1814 roku Euzebiusz zmarł na gruźlicę w wieku 41 lat, pochowano go cmentarzu na Rossie w Wilnie, gdzie jego grób znajduje się do dziś.