 | Niccolò Bocciardo Paganini |
| Data i miejsce urodzenia | 27 października 1782 roku Genua |
| Data i miejsce śmierci | 27 maja 1840 roku Nicea |
| Rodzice | Antonio (1752-1817) Teresa z domu Bocchiardi (1758-?) |
| Rodzeństwo | Carlo (1778-1830) Biagio (1780-1781) Angela (1784-1786) Giulia Nicoletta (1786-?) Paola Domenica (1788-?) |
| Dzieci | Achille (1827-1895) |
Niccolò Paganini, włoski skrzypek i gitarzysta, od najmłodszych lat zmuszany do nauki muzyki przez despotycznego ojca, bardzo szybko osiągnął mistrzostwo w grze na skrzypcach. Stworzył własną technikę gry, wykorzystując nienaturalną giętkość palców, co uniemożliwiało powtórzenie jego wyczynów przez konkurencję. Z początku koncertował wyłącznie we Włoszech, dopiero w 1828 roku wyruszył na występy zagraniczne.
Paganini wraz ze swoim największym konkurentem, polskim skrzypkiem Karolem Lipińskim, wystąpili na koronacji cara Mikołaja I w 1829 roku. Na koncercie obecni byli także dwaj młodzieńcy, pomieszkujący akurat w Warszawie – Juliusz Słowacki i Fryderyk Chopin. Gra Włocha najprawdopodobniej zainspirowała młodego Fryderyka do napisania „Wariacji A-dur Souvenir de Paganini” (choć autorstwo Chopina nie jest w stu procentach pewne). Jednym z uczniów (bynajmniej nie jedynym) Paganiniego był Polak, Apolinary Kątski. Jednak wbrew plotkom Niccolò nie podarował mu swoich skrzypiec i rękopisów, ale publicznie wyrażał swoje uznanie dla młodego geniusza.
Pomimo oszałamiającej kariery i rozlicznych koncertów Paganini nie zdobył wielkiej fortuny. Prowadził hulaszczy i rozpustny tryb życia, co poskutkowało zachorowaniem na syfilis, cierpiał również na gruźlicę. Przez pewien czas związany był z włoską śpiewaczką operową Antonią Bianchi, z którą wielokrotnie występował we Włoszech. Para doczekała się syna, Achille Ciro Alessandro, uznanego oficjalnie przez Niccolò.
W 1836 roku Paganini próbował otworzyć kasyno w Paryżu, jednak klęska tego przedsięwzięcia doprowadziła go do ruiny finansowej, tak że zmuszony był sprzedać swoje instrumenty. W tym czasie bywał w salonie George Sand, a także zawitał do Fryderyka Chopina i zachwycił się jego grą. Później przeprowadził się do Nicei, gdzie stan jego zdrowia gwałtownie się pogorszył. Biskup nicejski podesłał do niego księdza, który miał odprawić nad nim ostatnie namaszczenie, skrzypek jednak stwierdził, że to przedwczesne, i nie przyjął sakramentu. Zmarł tydzień później z powodu krwotoku wewnętrznego. Kościół nie zgodził się na katolicki pochówek, dopiero po kilkudziesięciu latach Paganini spoczął na cmentarzu w Parmie.