 | Victor Marie Hugo fr |
| Data i miejsce urodzenia | 26 lutego 1802 roku Besançon |
| Data i miejsce śmierci | 22 maja 1885 roku Paryż |
| Rodzice | Joseph Léopold (1773-1828) Sophie z domu Trébuchet (1772-1821) |
| Rodzeństwo | Abel (1798-1855) Eugène (1800-1837) |
| Żona | Adèle z domu Foucher (1803-1868) |
| Dzieci | Léopold (1823-1824) Léopoldine (1824-1843) Charles (1826-1871) François-Victor (1828-1873) Adèle (1830-1915) |
Victor Hugo, francuski poeta, dramaturg i prozaik, był synem Josepha Léopolda Hugo, oficera napoleońskiego, i Sophie z domu Trébuchet. Wokół jego rodziny krąży wiele mitów i fałszywych historii, w większości rozpowszechnianych przez jego samego. Pisarz mawiał o sobie, że jest synem dwóch przeciwieństw – ojca rewolucjonisty i matki monarchistki, w rzeczywistości wyglądało to jednak nieco inaczej.
Gdy Victor miał pięć lat, jego rodzina udała się do Włoch, gdzie Joseph miał za zadanie zwalczać lokalny ruch oporu. Czteromiesięczny pobyt w Neapolu na zawsze już pozostały w pamięci przyszłego pisarza. Z kolei w 1810 roku rodzina Hugo przybyła do Hiszpanii, gdzie ojciec Victora otrzymał stopień generała, zażądał również rozwodu z Sophie, która najprawdopodobniej przyprawiła mu rogi. Domagał się również odebrania jej dzieci. Sprawę rozstrzygnął król Hiszpanii, zezwalając kobiecie wrócić z dwoma synami do Paryża.
Bracia Hugo (Eugène i Victor) kształcili się samodzielnie, czytając ogromne ilości książek. Zmieniło się to w 1815 roku, kiedy to sąd orzekł separację państwa Hugo i przyznał ojcu opiekę nad synami. Victor i jego bracia (wraz z najstarszym Ablem, który w Hiszpanii wstąpił do korpusu paziów, przez co do Francji wrócił później niż reszta rodziny) zostali wysłani na naukę na pensji Cordiera. Wtedy też przyszły pisarz zaczął tworzyć swoje pierwsze wiersze. Rok później, po pierwszych sukcesach literackich, założył z braćmi pismo literackie „Le Conservateur littéraire”, które ukazywało się do 1821 roku.
Po ukończeniu nauki na pensji Victor zapisał się na studia na wydziale prawa, jednak nie miał zamiaru się w nie angażować, poświęcał za to coraz więcej czasu na tworzenie.
W 1819 roku pisarz zaczął spotykać się z Adèle Foucher, córką sąsiadów, w której skrycie kochał się również jego brat Eugène. To nieszczęśliwe uczucie ponoć doprowadziło go do załamania nerwowego i choroby psychicznej, przez co ostatecznie zmarł w przytułku dla chorych psychicznie w Charenton.
Tymczasem Victor nie mógł poślubić ukochanej Adèle, jej matka bowiem żądała, aby stał się gorliwym katolikiem, on zaś nie był nawet ochrzczony. Udało mu się jednak oszukać państwo Foucher, przedstawiając im fałszywe zaświadczenia o przystąpieniu do chrztu i do spowiedzi. Victor i Adèle pobrali się 12 października 1822 roku i doczekali się piątki dzieci. Pisarz otrzymywał w tym czasie pensję za pisanie rojalistycznych wierszy.
Gdy w 1841 roku został przyjęty do Akademii Francuskiej, był już jednym z największych pisarzy, poetów i dramaturgów swoich czasów, autorem m.in. powieści „Katedra Marii Panny w Paryżu” (pierwowzór disneyowskiego „Dzwonnika z Notre Dame”), tomu poezji „Jesienne liście” i sztuki „Lukrecja Borgia”. Z czasem z rojalisty stał się zwolennikiem republiki, a po zamachu stanu Napoleona III w 1851 roku udał się na dobrowolne wygnanie z Francji. Przebywał w Brukseli, a później na wyspach Jersey i Guernsey, gdzie powstało jego największe dzieło – „Nędznicy”.
Po powrocie z wygnania zasiadł w Zgromadzeniu Narodowym, a następnie w Senacie. Zmarł w Paryżu w wieku 83 lat na zapalenie płuc.