 | Gustave Flaubert |
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1821 roku Rouen |
| Data i miejsce śmierci | 8 maja 1880 roku Canteleu |
| Rodzice | Achille-Cléophas Flaubert (1784–1846) Anne-Justine-Caroline z domu Fleuriot (1793–1872) |
| Rodzeństwo | Achille (1813-1882) Caroline (1816-1817) Emile Cléophas (1818-1819) Jules Alfred (1819-1822) Caroline (1824-1846) |
Gustave Flaubert, francuski pisarz, autor „Pani Bovary” i przyjaciel George Sand, był synem Achille-Cléophasa Flauberta, dyrektora naczelnego chirurga szpitala miejskiego Hôtel-Dieu, i Anne-Justine-Caroline z domu Fleuriot. Pisać zaczął ponoć już w wieku ośmiu lat. Po ukończeniu Lycée Pierre-Corneille w Rouen rozpoczął studia prawnicze w Paryżu, musiał jednak przerwać edukację z powodu ataku epilepsji. W tym czasie poznał samego Victora Hugo. W pełni poświęcił się pisaniu w 1846 roku, po śmierci ojca. Opuścił wtedy Paryż i zamieszkał w Croisset w pobliżu Rouen, w domu swojej matki.
W tym samym roku związał się ze sporo starszą poetką, Louise Colet, i był to najprawdopodobniej jedyny poważny związek w jego życiu. Sporo podróżował – wraz z przyjacielem Maxime’em Du Camp odbył wyprawę na Bliski Wschód śladami wybitnych francuskich literatów, Chateaubrianda, Lamartine’a i Nervala. Odwiedził Grecję, kraje Lewantu, Egipt i Turcję, po czym przez Włochy wrócił do Francji. Podczas tej podróży, jak sam przyznawał, zadawał się z prostytutkami płci obojga, przez co zaraził się syfilisem, z którego nie wyleczył się do końca życia.
Po powrocie rzucił się w wir pracy literackiej. Napisał wtedy swoje najsłynniejsze dzieło, „Panią Bovary”, krytykowane za niemoralność i nieprzyzwoitość. Flaubert stanął wtedy nawet przed sądem, a choć ostatecznie został jednak uniewinniony (w przeciwieństwie do swojego przyjaciela, Charlesa Baudelaire’a), niesława przyniosła powieści ogromną popularność.
Niedługo później odbył podróż do Kartaginy, by zebrać materiały do swojej następnej powieści, „Salammbô”. Po powrocie zaprzyjaźnił się z George Sand, z którą regularnie korespondował i wymieniał się poglądami na temat literatury, kulinariów i polityki. Bliska relacja łączyła go również z siostrzenicą, Caroline Commanville.
Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 roku jego dom zajęli pruscy żołnierze. Niedługo później zmarła jego matka, a sam pisarz popadł w problemy finansowe spotęgowane nieudanymi inwestycjami Ernesta Commanville’a, męża siostrzenicy. Zmarł w wieku 58 lat w wyniku wylewu krwi do mózgu.