| Johann Christoph Friedrich Schiller | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1759 roku Marbach am Neckar |
| Data i miejsce śmierci | 9 maja 1805 roku Weimar |
| Rodzice | Johann Kaspar Schiller (1723-1796) Elisabetha Dorothea Kodweiß (1732-1802) |
| Rodzeństwo | Elisabetha Christophine Friederike (1757-1847) |
| Żona | Charlotte Luise Antoinette von Lengefeld (1766-1826) |
| Dzieci | Karl Friedrich Ludwig (1793-1857) Ernst Friedrich Wilhelm (1796-1841) Karoline Luise Henriette (1799-1850) Emilie Friederike Henriette (1804-1872) |
Friedrich Schiller, niemiecki dramaturg, poeta i filozof, prekursor romantyzmu. Był synem felczera, Johanna Caspara Schillera i jego żony Elisabethy Dorothei z domu Kodweiß. Gdy przyszedł na świat, jego ojciec służył w wojnie siedmioletniej. Rodzina była uboga i bardzo religijna, toteż Friedrich w dzieciństwie spędzał sporo czasu na studiowaniu Biblii. Gdy wojna dobiegła końca, rodzina zamieszkała w Lorch.
Rodzice pragnęli, by Friedrich został księdzem, więc poprosili lokalnego proboszcza, by uczył go łaciny i greki. Później przeprowadzili się do Ludwigsburga, gdzie młody Schiller zwrócił na siebie uwagę Karola Eugeniusza, księcia Wirtembergii, i wstąpił do założonej przez niego Karlsschule Stuttgart, elitarnej akademii wojskowej, na studia medyczne i prawnicze. Czytywał tam dzieła Rousseau i Goethego, a także napisał swój pierwszy dramat „Zbójcy”, który przyniósł mu natychmiastową sławę.
Po ukończeniu studiów otrzymał posadę lekarza pułkowego w Stuttgarcie, lecz ta praca nie przynosiła mu satysfakcji. By obejrzeć pierwsze wystawienie „Zbójców” na deskach teatru w Mannheim, opuścił swój pułk bez pozwolenia, za co został aresztowany i uwięziony na 14 dni. Książę Karol Eugeniusz zabronił mu także publikować jakichkolwiek dalszych dzieł.
W przebraniu i pod osłoną nocy Schiller wyjechał ze Stuttgartu. Po przystankach we Frankfurcie, Mannheim, Lipsku i Dreźnie ostatecznie osiadł w Weimarze w 1787 roku. Napisał wtedy poemat „Oda do młodości”, do którego muzykę skomponował Beethoven. W 1789 roku został wykładowcą historii i filozofii w Jenie, a niebawem poślubił Charlotte von Lengefeld, z którą miał czwórkę dzieci – Karla Friedricha Ludwiga, Ernsta Friedricha Wilhelma, Karoline Luise Henriette i Luise Henriette Emilie.
W 1799 roku wrócił do Weimaru, gdzie wspólnie z Goethem, z którym się przyjaźnił, założyli Teatr Weimarski, który niebawem stał się czołowym niemieckim teatrem i przyczynił się walnie do odrodzenia dramatu w Niemczech. Schiller cierpiał na gruźlicę, na którą zmarł w wieku 45 lat.