| Adèle Hugo | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 sierpnia 1830 roku Paryż |
| Data i miejsce śmierci | 15 kwietnia 1915 roku Suresnes |
| Rodzice | Victor (1802-1885) Adèle z domu Foucher (1803-1868) |
| Rodzeństwo | Léopold (1823-1824) Léopoldine (1824-1843) Charles (1826-1871) François-Victor (1828-1873) |
Adèle Hugo była najmłodszym z piątki dzieci Victora Hugo i jego żony, Adèle z domu Foucher. Niektórzy badacze kwestionują jego ojcostwo, gdyż pani Hugo romansowała wtedy z Charlesem-Augustinek Sainte-Beuve, pisarzem i krytykiem literackim, a także ojcem chrzestnym małej Adèle. Victor nie pozostał jej dłużny, wikłając się w niezliczone romanse. W 1843 roku, gdy dziewczynka miała 13 lat, doszło do tragedii – podczas spływu kajakowego po Sekwanie w Villequier utonęła jej ukochana siostra Léopoldine (w trzecim miesiącu ciąży) wraz z mężem, Charlesem Vacquerie. Victor wyruszył akurat w podróż do Hiszpanii i o całym zdarzeniu przeczytał w lokalnej gazecie w Rochefort-sur-Mer.
Adèle wyrosła na pannę o dużym talencie pianistycznym i malarskim oraz urodzie, która budziła powszechny zachwyt. Ona sama jeszcze jako nastolatka zakochała się w Auguste Vacquerie, bracie Charlesa. Z czasem jednak jej uczucia do niego osłabły. Jako siedemnastolatka związała się z Auguste Clesingerem, oboje jednak szybko się sobą znudzili.
W 1852 roku Victor został skazany na wygnanie za oskarżenie Napoleona III o zdradę stanu. Wraz z rodziną przeniósł się na wyspę Jersey, gdzie Adèle raz jeszcze spotkała Vacquerie, a także poznała młodego brytyjskiego oficera z arystokratycznej rodziny, Alberta Pisnona. Pisnon zaczął regularnie odwiedzać córkę pisarza, aż wreszcie oświadczył się jej wbrew woli rodziców. Adèle odmówiła, szybko jednak pożałowała swojej decyzji i usiłowała ponownie zejść się z ukochanym. On został oddelegowany do Bedfordshire, gdzie dziewczyna odwiedziła go kilkakrotnie. Postanowiła wymusić na nim ślub i pojechała z matką do Londynu, jego regiment został wysłany do Halifax. Pinson nie zostawił ani słowa dla „narzeczonej”, zdecydowany zerwać z nią kontakt.
Choć młodą, piękną dziewczyną interesowało się wielu mężczyzn, ona zaczęła zdradzać objawy choroby psychicznej – epizody depresyjne, urojenia, wysoka gorączka, a także zapalenie żołądka i jelit. Aby poratować jej zdrowie, rodzice planowali wysłać ją z powrotem do Francji. Ona jednak, wciąż obsesyjnie zakochana w Pisnonie, w tajemnicy wyjechała do Halifax, by się z nim spotkać. Oficer nie miał zamiaru się z nią widzieć, nie odpisywał na jej listy, czym jeszcze bardziej rozbudzał jej obsesję. Stosowała coraz bardziej desperackie sztuczki, włącznie z zatrudnieniem hipnotyzera, który miał zmusić Pinsona do ożenku, jednocześnie w listach zapewniała rodzinę o zbliżającym się ślubie. W 1863 roku napisała, że udało jej się poślubić ukochanego, Victor zaś podał tę informację do lokalnej gazety, okazało się to jednak oszustwem. Coraz bardziej pogrążała się w szaleństwie, traciła kontakt z rzeczywistością. Pojechała za Albertem na Barbados, gdzie nazywała siebie „Madame Pinson”.
W 1872 roku wróciła do Francji, a ojciec umieścił ją u doktora Allixa, przyjaciela rodziny. Następnie została oddana do domu opieki Madame Rivet w Saint-Mandé. Po śmierci Victora umieszczono ją w szpitalu w Suresnes, gdzie zmarła w czasie I wojny światowej.
Na podstawie jej pamiętników powstał głośny film „Miłość Adeli H.” z wybitną rolą Isabelle Adjani.