 | Seweryn Goszczyński |
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1801 roku Ilińce |
| Data i miejsce śmierci | 25 lutego 1876 roku Lwów |
| Rodzice | Józef Goszczyński Franciszka z Gurowskich |
Seweryn Goszczyński, poeta, powstaniec listopadowy i towiańczyk, pochodził ze zubożałej szlachty z terenów dzisiejszej Ukrainy. W 1820 roku przerwał naukę w szkole w Humaniu i wyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił do tajnego Związku Wolnych Braci Polaków. W sierpniu 1821 roku wyruszył pieszo przez Ukrainę, aby przyłączyć się do powstania w Grecji, zabrakło mu jednak funduszy, aby podróż tę doprowadzić do celu. Pozostał więc na Ukrainie, gdzie prowadził działalność konspiracyjną, ukrywał się przed policją i tworzył poezję patriotyczną.
W czerwcu 1830 roku wrócił do Warszawy, gdzie dołączył do spiskowców przygotowujących się do powstania. Wziął udział w ataku na Belweder, a następnie walczył w powstaniu listopadowym w randze kapitana. Po kapitulacji Warszawy osiedlił się w Galicji i ponownie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Ścigany przez policję austriacką w 1838 roku wyemigrował do Francji, gdzie poznał Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.
W 1842 roku Goszczyński dołączył do nowo powstałego Koła Sprawy Bożej, na czele którego stał Andrzej Towiański. Zarzucił wtedy wszelką działalność polityczną, zerwał dawne kontakty i zrezygnował z pisania poezji. Wśród towiańczyków pełnił ważną funkcję – był oficjalnym kronikarzem Koła i przewodniczącym jednej z siódemek. W praktyce w w początkowej działalności Koła jedynie Mickiewicz stał wyżej od niego.
W 1860 roku zerwał kontakty z towiańczykami, jednocześnie pozostając wiernym nauce Towiańskiego. Stopniowo wracał do literatury i pracował nad szeregiem dzieł, których jednak nie udało mu się już ukończyć. W 1872 roku dzięki pomocy przyjaciół wrócił do ojczyzny, gdzie rodacy powitali go z entuzjazmem. Zamieszkał we Lwowie i tam spędził ostatnie lata życia, a po śmierci w 1876 roku został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim.