 | Ksawery Franciszek Norwid |
| Data i miejsce urodzenia | 9 marca 1825 roku Laskowo-Głuchy |
| Data i miejsce śmierci | 6 maja 1864 roku Wrocław |
| Rodzice | Jan Norwid (1784-1835) Ludwika ze Zdzieborskich (1798-1825) |
| Rodzeństwo | Ludwik (1818-1881) Paulina (1820-1860) Cyprian (1821-1883) |
| Żona | Zofia z Sobieskich (1833-1912) |
| Dzieci | Maria (1863-1928) |
Ksawery Norwid to urzędnik i kupiec, a także brat Cypriana i Ludwika. Był najmłodszym dzieckiem Jana Norwida i Ludwiki ze Zdzieborskich, lecz jego matka zmarła krótko po jego narodzinach. Ksawerym i jego rodzeństwem zaopiekowała się prababka, Hilaria Sobieska. Po jej śmierci Jan z dziećmi przeniósł się do Warszawy, lecz sam niedługo później zmarł, a na opiekuna jego potomstwa wyznaczono Ksawerego Dybowskiego.
Bracia wspólnie uczęszczali do Gimnazjum na Lesznie, aż Ludwik zapisał się do Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego w Marymoncie pod Warszawą, a Cyprian do szkoły malarskiego prowadzonej przez Aleksandra Kokulara przy Krakowskim Przedmieściu. Podczas gdy jego bracia zdobywali sławę w środowisku literackim i utrzymywali kontakty z Cyganerią Warszawską, Ksawery jako osiemnastolatek podjął pracę w Towarzystwie Kredytowym-Ziemskim.
W czasie Wiosny Ludów Ksawery udał się w Poznańskie z zamiarem wzięcia udziału w powstaniu, lecz został aresztowany w pierwszym mieście pruskim, do którego zawędrował, i internowany w małym pruskim miasteczku garnizonowym. Po uwolnieniu wyemigrował do Paryża, gdzie w 1849 roku odwiedził go brat Cyprian. Następnie przeprowadził się do Marsylii, gdzie objął stanowisko rachmistrza w Kompanii Budowy Kolei w zakładzie Piotra Falkenhagena-Zaleskiego.
W 1861 roku powrócił do Warszawy, gdzie poślubił Zofię Komierowską z Sobieskich, wdowę po poecie Józefie Komierowskim i swoją niedaleką krewną (kuzynką Ludwiki Norwidowej, jego matki). Niebawem urodziła się ich jedyna córka, Maria. Niestety Ksawery nie nacieszył się rodziną – zmarł w wieku zaledwie 39 lat.