 | Ferdinand Victor Eugène Delacroix |
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1798 roku Saint-Maurice-en-Chalencon |
| Data i miejsce śmierci | 13 sierpnia 1863 roku Paryż |
| Rodzice | Charles-François (1741-1805) Victoire z domu Oëbène (1759-1814) |
| Rodzeństwo | Charles (1779-1845) Henriette (1780-1827) Henri (1784-1807) |
Eugène Delacroix, francuski malarz epoki romantyzmu. Oficjalnie jego rodzicami byli Charles-François Delacroix, Minister Spraw Zagranicznych pod władaniem Dyrektoriatu, i jego żona Victoire Oëbène, córka ebenisty króla Ludwika XV. Jednak krótko po jego narodzinach krążyły plotki, że Charles wskutek przebytej operacji usunięcia guza stał się bezpłodny, a w łożu zastąpił go Maurice de Talleyrand. Warto dodać, że dorosły Eugène niezwykle przypominał Talleyranda.
Już jako chłopiec wykazywał talenty artystyczne, szczególnie w dziedzinie… muzyki. Jednak po śmierci matki w 1814 roku postanowił poświęcić się malarstwu i zapisał się do pracowni Pierre’a Narcisse’a Guerina. Jego pierwsza większa praca malarska, „Barka Dantego”, została entuzjastycznie przyjęta na Salonie w 1822 roku, podobnie jak „Masakra na Chios” dwa lata później. Eugène w tym czasie był zmuszony utrzymywać się z rysowanych przez siebie karykatur.
Jego sława rosła, a malarz poznawał kolejne osobistości świata artystycznego – Victora Hugo, Stendhala, Teofila Gautier i Hectora Berlioza. W 1825 roku odwiedził Anglię, a siedem lat później w towarzystwie hrabiego Charlesa-Edgara de Mornay udał się w podróż do Maroko, co zaowocowało wieloma orientalnymi inspiracjami i motywami w jego malarstwie.
Z czasem jednak coraz bardziej cenił prywatność i samotność. Unikał salonowego życia, starając się zachować niezależność twórczą. Zaprzyjaźnił się z pisarką George Sand i jej partnerem, Fryderykiem Chopinem, i na ich zaproszenie wielokrotnie bywał w Nohant, gdzie pracował nad studiami pejzaży i kwiatów. Udzielał także lekcji synowi George, Maurycemu.
W późniejszych latach życia coraz bardziej podupadał na zdrowiu. Jego jedyną towarzyszką była służąca Jeanne-Marie le Guillou, wiernie trwająca przy jego boku przez prawie trzydzieści lat. Delacroix nie związał się z żadną kobietą na długo, choć niekiedy jego modelki stawały się jego kochankami. Zmarł w 1863 roku w łóżku swojego domu w Champrosay, na południe od Paryża. Pochowano go na cmentarzu Père Lachaise.