 | Charles Pierre Baudelaire |
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1821 roku Paryż |
| Data i miejsce śmierci | 31 sierpnia 1867 roku Paryż |
| Rodzice | Joseph François (1759-1827) Caroline z domu Dufays (1793-1871) Jacques Aupick (1789-1857) – ojczym |
| Rodzeństwo | Claude Alphonse Baudelaire (1805-1862) – przyrodni brat |
Charles Baudelaire, poeta, krytyk literacki i tłumacz. Jego ojciec, artysta amator Joseph-François Baudelaire, zmarł, gdy Charles miał zaledwie 6 lat, więc jego matka, Caroline z domu Dufaÿs, wyszła niebawem za oficera Jacques’a Aupicka i wspólnie przenieśli się do Lyonu. Po ukończeniu Collège Royale Charles przeniósł się do Paryża, gdzie uczył się w Lycée Louis-le-Grand, gdzie studiował prawo. Bardziej od nauki pociągały go inne dziedziny życia – zaczął pisać poezję, regularnie odwiedzał prostytutki, od których zaraził się rzeżączką i kiłą, a także wydawał na eleganckie stroje takie sumy, że niebawem popadł w długi.
Po ukończeniu szkoły wbrew woli rodziny postanowił zostać literatem. Ojczym wysłał go w podróż do Kalkuty, by wybić mu z głowy ten pomysł i zachęcić do kariery prawnika bądź dyplomaty. Ten plan jednak się nie powiódł – Charles wykorzystał doświadczenia z wyprawy przy tworzeniu wierszy do swojego tomu „Kwiaty zła”.
Po ukończeniu 21. roku życia otrzymał spadek po ojcu. W tym czasie zasłynął w kręgach artystycznych jako dandys, który lekką ręką potrafi wydać ogromne kwoty. Związał się z aktorką i tancerką Jeanne Duval, lecz związku tego nie aprobowali jego rodzice. Wtedy też zaczęły się jego pierwsze doświadczenia z narkotykami – haszyszem, laudanum czy eterem.
Gdy wydał już niemal wszystkie pieniądze ze spadku po ojcu, jego rodzina zwołała radę sądowniczą, która postanowiła przyznać Charlesowi miesięczną pensję w wysokości dwustu franków, pod warunkiem przedkładania radzie wszystkich swoich wydatków. Ta sytuacja tak go upokorzyła, że usiłował popełnić samobójstwo, dźgając się w pierś. Wziął udział w rewolucji lutowej, pisząc dla rewolucyjnych czasopism, jednocześnie rozpoczął pracę nad tłumaczeniami tekstów Edgara Allana Poe.
W 1857 roku ukazał się jego tomik „Kwiaty zła”, natychmiast wywołując skandal. Autorowi zarzucano „obrazę moralności religijnej” oraz „znieważenie moralności publicznej i dobrych obyczajów”. Charlesa ukarano grzywną w wysokości trzystu franków, obniżoną do pięćdziesięciu po interwencji cesarzowej Eugenii. Z kolei jego wydawca zapłacił sto franków grzywny i zmuszony został usunąć sześć wierszy z tomu. Victor Hugo przysłał Baudelaire’owi list wyrażający swoje poparcie, sam jednak przebywał na wygnaniu na Guernsey.
Przez następne lata wciąż zmagał się z cenzurą, aż wreszcie w 1864 roku wyjechał do Belgii. Kilkakrotnie spotkał się z Hugo. Przygotowywał pamflet przeciwko burżuazyjnej Francji, nie udało mu się jednak go ukończyć. Podczas wizyty w kościele Saint-Loup w Namur stracił przytomność, później zaś jego zdrowie stale się pogarszało. Powrócił do Paryża, gdzie przyjął go doktor Guillaume Émile Duval. Charles zmarł w jego domu opieki na kiłę w wieku 46 lat.