| Joseph Karl Benedikt Freiherr von Eichendorff | |
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1788 roku Łubowice |
| Data i miejsce śmierci | 26 listopada 1857 Nysa |
| Rodzice | Adolf (1756-1818) Karolina von Kloch (1766-1822) |
| Rodzeństwo | Wilhelm (1786-1849) Luiza Antonina (1804-1883) |
| Żona | Luiza von Larisch (1792-1855) |
| Dzieci | Hermann (1815-1900) Teresa (1817-1894) Rudolf (1819-1891) Agnieszka (1821-1822) Anna (1830-1832) |
Joseph von Eichendorff, niemiecki poeta i prozaik romantyczny, pruski urzędnik, był synem Adolfa von Eichendorffa, pruskiego oficera i właściciela Łubowic, i jego żony Karoliny von Kloch. Ojciec wskutek nieudanych spekulacji stracił większość majątku. W 1806 roku Joseph wraz ze starszym bratem Wilhelmem został wysłany do Wrocławia, gdzie uczyli się w Gimnazjum Świętego Macieja.
Po powrocie do Łubowic w 1804 roku zakochał się w Karolinie von Pitsch, później zaś związał się z córką młynarza. Choć ze względu na jej niski status społeczny nie mógł jej poślubić, podarował jej pierścionek. Rodzina jednak wysłała ją na rok za granicę, a po powrocie dziewczyna zwróciła podarunek. Joseph i Wilhelm wyjechali wspólnie do Wrocławia, gdzie rozpoczęli studia prawnicze. Niespodziewanie Napoleon zamknął uczelnię, a pod koniec 1806 roku do miasta wkroczyła armia francuska. Bracia wyjechali do Heidelbergu, gdzie dokończyli studia. Joseph zaczął w tym czasie publikować w prasie swoje pierwsze wiersze pod pseudonimem Florens.
W 1809 roku związał się z Luizą von Larisch, jednak jego rodzice sprzeciwiali się temu związkowi, gdyż mieli już upatrzoną inną kandydatkę. Joseph wstąpił do armii i walczył na wojnie z Napoleonem, m.in. pod Waterloo. Po jego powrocie okazało się, że Luiza nosiła jego dziecko, poślubił ją więc 7 kwietnia 1815 roku w kościele świętego Wincentego we Wrocławiu. W 1821 roku został radcą rządowym w Gdańsku, co pozwoliło mu utrzymywać wielodzietną rodzinę. Rok później dotknęły go dwie tragedie rodzinne – zmarła jego córka,Agnieszka, a kilka dni po niej jego matka. W dodatku po jej śmierci majątek rodzinny w Łubowicach został zlicytowany.
W 1824 roku przeprowadził się z rodziną do Królewca. Opublikował tam niezbyt udany dramat „Ostatni bohater Malborka”, przyjęty negatywnie przez krytykę. W tym czasie przyszła na świat jego najmłodsza córka Jadwiga, która zmarła w wieku półtora roku. Cierpiący po stracie Joseph poświęcił jej serię wierszy. Niebawem powołano go do zorganizowania Berlińskiego Towarzystwa Odbudowy Katedry Kolońskiej, lecz w trakcie prac dopadło go ciężkie zapalenie płuc. W trakcie rekonwalescencji przeszedł na emeryturę w 1844 roku.
W latach 50. XIX wieku jego żona cierpiała na dolegliwości wątroby, więc zabrał ją na kurację do Karlovych Warów, która nie przyniosła jednak poprawy. Następnie przenieśli się do Nysy do syna, gdzie Luiza zmarła. Później Joseph kilkakrotnie odwiedził biskupa wrocławskiego na zamku w Javorníku. Dwa lata po śmierci żony złapał przeziębienie, które przerodziło się w zapalenie płuc. Zmarł w wieku 69 lat i spoczął w Nysie obok Luizy.